|
|
|
|
|
Kerstviering in het station
Kerstviering in het station
Herinneringen van Hiltje Schaafsma en Alfred van Wijk
Het is beginjaren vijftig van de vorige eeuw.
Oostzaan is een lang gerekt lintdorp dat loopt van de kluft via het Zuideinde, Kerkbuurt en Noordeinde tot ver in de Haal. Verkeer was er weinig, fietsers en paard en wagens vormden het verkeer en af een toe een auto, zo dat je op straat kon voetballen.
De kapel van de Evangelisatie stond aan het Zuideinde en vooral in de winter was het voor kerkgangers uit het Noordeinde en Haal gewoon niet te doen. Zeker niet als het een echte winter was met veel sneeuw. Met oostenwind hoopte die sneeuw zich op tot sneeuwbelten van een of twee meter hoog en was de weg naar het Zuideinde onbegaanbaar.
 Vandaar dat het bestuur van de Evangelisatie besloten had om één keer per 14 dagen ’s avond een dienst te houden in het station aan de Stationsstraat. En vooral de dienst met Kerst roepen bij Hiltje Schaafsma en Alfred van Wijk warme herinneringen op.
In de herinnering sneeuwde het meestal en Hiltje vertelt dat ze met haar vader, dominee Schaafsma dan op de fiets de heer Roel van Wijk ophaalden die meestal nog aan het eten was. Gezamenlijk fietsten ze dan naar de Stationstraat, hetgeen volgens Hiltje ‘een barre tocht’ was.
Maar aankomend in de stationshal was daar warmte, het ademde een sfeer van gezellige warmte, haast mystiek, er brandde een grote kolenkachel en de kaarsjes in de kerstboom brandden.
Op de kachel stond een melkbus met chocolademelk. De kinderen zat op de banken in de wachtkamer en de volwassenen op stoelen. Het welhaast surrealistische karakter hiervan werd nog versterkt omdat zo ongeveer om de zoveel tijd er de trein van Purmerend naar Zaandam langs denderde.
Warmte was er, niet alleen de warmte die de kachel gaf, maar daarbij de warmte van het samenzijn, de warmte van het gezamenlijk vieren van de geboorte van Christus - in dat reeds lang verdwenen station aan het spoorpad.
De dienst werd geleid door dominee Schaafsma die een eenvoudige en aansprekende preek hield. Hij stond dan half onder de kerstboom en Alfred herinnert zich dat bij een van de diensten het kaarsvet op het zwarte jasje van de dominee droop.
 Er stond een harmonium en wanneer de preek beëindigd was dan kroop Roel van Wijk, Alfred’s vader, achter het harmonium en werden enkele kerstliederen gezongen. Soms mede begeleid door een voorbij razende trein. Dan was daar Els van ’t Padje, welbekend als vrouw van Aart de Lange. Welbekend omdat zij er niet voor terugdeinsden om samen lange wandelingen te maken. Els van ’t Padje kon heel goed declameren en na de liederen werd dan ook een gedicht voorgedragen.
De spanning steeg onder de kinderen wanneer de warme chocolademelk werd uitgedeeld. Met een pollepel werden de bekers gevuld vanuit de melkbus.
Na het kerstverhaal dat verteld werd door Roel van Wijk kregen alle kinderen een sinaasappel in vloeipapier verpakt en soms een boekje van W.G. van der Hulst. Hiltje herinnert zich dat nog levendig. Het vloeipapiertje was zo mooi dat ze het glad streek, in een schrift plakte en er later af en toe nog eens aan rook.
Ze rook dan de sinaasappel weer en het gevoel van de kerstviering in het Oostzaanse station kwam weer boven. Beiden, Alfred en Hiltje bekennen dat zij nooit meer zo’n intieme, warme kerstviering hebben meegemaakt als daar in het begin van de jaren ‘50 in het station van Oostzaan. De eenvoud van het samenzijn, de sfeer met de voorbij rijdende treinen gaven een gevoel van eenvoudige devotie rond de geboorte van Christus.
Opgetekend door Jan de Waal
| | terug
|
| |
|
|
|
|
28-04-2024
om
10.00 uur2kerk4.JPG)
Agenda_r.JPG "Druk op het pictogram om naar de agenda van de Grote Kerk te gaan!")
